TOTALE RESET 2019
Het is 2069
We zijn 50 jaar nadat het leven op Aarde in 2019 voorgoed veranderde.
We zijn in De Botanische Tuin ZuidAs Amsterdam op de jaarlijkse herdenkingsceremonie en viering van de Totale Reset.
HOE HEEFT HET ZO VER KUNNEN KOMEN?
↓
Martijn Huting | Beeldend kunstenaar/ docent stedebouw-planologie/ student filosofie. Als kunstenaar gedeeltelijk autodidact, probeert hij het conceptuele en procesmatige uit de architectuur te combineren met de beeldende kracht van kunst.
Stel je voor de zaak staat in de brand, en een iemand zegt maar is het wel zo? Zullen we even overleggen hoe erg het eigenlijk is?
We gingen met elkaar discussiëren over de details. Dat het wat warmer werd vond iedereen wel fijn eigenlijk. We hebben ons heel lang afgevraagd waarom dat zo ging. Waarom mensen niet konden aannemen dat het zo was en er meteen naar handelen.
We stellen een ramp altijd voor als een eindtijd en een eindtijd stellen we ons altijd voor als een grote klap/ grote heftigheid.
We weten goed hoe de hel eruit ziet, maar het paradijs? We weten goed hoe een apocalypse eruit ziet, maar als iets langzaam gaat dan zien we het niet. We konden het ons niet voorstellen!
Ondanks de traagheid van de ramp waren er wél mensen die het zagen. Maar mensen keken vooral naar: Ik wil gewoon met vakantie en nieuwe kleren.
Veel mensen hadden andere belangen. Ze hadden niet direct een incentives/ dringende noodzaak om te veranderen. Het leven was goed!
Dorine van Norren | Werkte voor verschillende ministeries oa op het gebied van Unesco. Ze is kunstenaar en heeft vanaf 6 juni 2019 een tentoonstelling in het African Studies Centre Leiden: The Wheel of Values: Africa and the world. Vanuit haar capaciteit als onderzoekster denkt zij mee in Digest The Future
Wij hadden het heel goed, maar als anderen het niet zo goed hadden dan hadden we toch een beetje zoiets van…ze hadden beter hun best kunnen doen!
En toch zijn wij als soort heel sociaal, toen ook. Eigenlijk stonden we helemaal niet zo ver van de natuur af, maar we hadden vooral oog voor onze directe omgeving. Als we ergens door geobsedeerd zijn is het door menselijk handelen en misschien in de tweede plaats door dierlijk handelen. Maar hoe het zit met de rest van de natuur en hoe alles onderling verbonden is…
Ik kan me nog een uitzending herinneren over dierlijk handelen. We wisten eigenlijk helemaal niets van de natuur om ons heen. Bijvoorbeeld appels, waar komen die vandaan?
Mensen leefden erg met hun eigen natuur, maar we hadden weinig interesse voor de natuur in zijn geheel en wat het betekende om samen te leven, hoe het allemaal in elkaar grijpt.
Norbert Peeters | botanisch filosoof, expert botanische systemen van vroeger en nu en de filosofie over natuurbeleving in heden en verleden
Er was geen gevoel van verbondenheid. Dat leidde vooral bij jonge mensen tot depressiviteit.
Vroeger hadden we de scheidslijn tussen cultuur en natuur. Wetenschappers zagen wel steeds meer dat wij onderdeel waren van de natuur. We kwamen voort uit fruitetende apen. We zijn afhankelijk van fruit als product van onze evolutie, dieren hoef je geen vitamine C te geven.
In de 19e eeuw kwamen er gedachten op dat de scheiding tussen natuur en cultuur eigenlijk niet klopte. Mensen geloofden meer in de evolutietheorie: Dat we als mens boven de natuur stonden. Met uitzondering van wat volken die biocentrisch dachten.
Europese romantiek maakte dat we ons belangrijker voelden dan de natuur.
We stierven massaal uit
Enkelen van ons overleefden de ramp
2069
“Wij hadden een bootje, we moesten buren op hun hoofd slaan omdat er te weinig plek was. “
“Mijn overgrootmoeder vertrok naar midden azie en daar komen wij nu vandaan.”
“Met kleine gemeenschappen gingen we door, we probeerden weer op te bouwen waarom . “
“De Aarde bleef ons dingen geven, terwijl wij alles eigenlijk stuk maakten. Nu beseffen we, we waren totaal niet dankbaar. We waren de aarde aan het uitputten. We zien nu pas wat we eigenlijk aan het doen waren.”
“We zijn nu veel dienstbaarder aan het leven. En daardoor gelukkiger!”
“Wij worden nu allemaal 500. Mijn betovergrootoma werd maar 80. Alles is langer en trager. We kunnen meer tijd nemen”
“De manier waarop we eten is ook heel anders. Nu we zien dat de appel ons zoveel kan brengen, eten we heel andere dingen. Veel voedsel heeft ons geholpen en wij hebben voedselsoorten geholpen. “
“In de stedelijke gebieden vielen de meeste slachtoffers. Nu zijn we erachter dat het beter is de mensheid te verspreiden. Onze communicatiemiddelen zijn ook veel beter nu.”
“In 2019 toen de rampen gebeurden ontstond er een kans om op een andere manier te communiceren. Om een andere maatschappij op te bouwen, geen patriarchy. De eerste jaren waren survival. Er was veel tijd nodig om een nieuw leven op te bouwen.”