TOTALE RESET 2019
Het is 2069
We zijn 50 jaar nadat het leven op Aarde in 2019 voorgoed veranderde.
We zijn in Flevoland in de Brasserie 2050 op de jaarlijkse herdenkingsceremonie en viering van de Totale Reset.
Dit nooit meer
HOE HEEFT HET ZO VER KUNNEN KOMEN?
↓
Marc Siepman | Ik zet me in voor een planeet waarop we ons weer onderling afhankelijk voelen. Ik schrijf, vertaal en geef lezingen, cursussen en workshops over de bodem, systeemdenken en economie. Ik werk vanuit wederkerigheid, niet meer voor geld.
In die tijd konden mensen alleen maar economisch denken. Iedereen was altijd maar bezig met dingen die er eigenlijk helemaal niet zijn, zoals geld en rente.
Mensen hadden toen illusies, andere denkbeelden die we nu hebben losgelaten.
Ze waren vooral bang voor de economie die zou instorten. Nu zien we in dat dat het beste is wat ons kon overkomen. Het was de bedoeling dat economie onbegrijpelijk was, anders zouden we massaal in opstand komen.
Waren de mensen toen slechter, dommer of egoïstischer dan wij nu?
Ze hadden het toen best goed. Mijn grootouders waren best gelukkig. Ze reden op elektriciteit aten biologisch. Zijn we vandaag betere mensen?
Janneke Stegeman | Theologe en oud-testamentdeskundige, interesseert zich voor bevrijdingstheologie, postkoloniale theologie en indecent theologie.
Sven Jense |
Oprichter Climate Cleanup en Fossilfree Amsterdam. Achtergrond in zowel politicologie als theater en documentaire.
Men maakte een interessante denkfout: men dacht dat die problemen aparte dingen waren, heel vreemd! Dat er geen verband was tussen de verschillende problemen. Bijvoorbeeld, een deel van de wereld dacht: er is een groot klimaatprobleem. En het andere deel dacht: Help! De biodiversiteit verdwijnt! Heel raar dat we die verbindingen in 2019 helemaal niet zagen.
En: Biologisch eten was duurder dan niet-biologisch eten, vliegen was goedkoper dan met de trein. Waanzin! Daar kunnen we ons helemaal niets meer bij voorstellen.
Er waren wel initiatieven, mensen die anders begonnen te denken. Maar die dingen zetten niet algemeen door. Er waren geen massa protesten, het werd niet massaal opgepakt. Het bleef bij kleine initiatieven.
Madelon Oostwoud | Ontwerper en auteur. Ze heeft een voedselbos in Noord-Holland, geeft lezingen en workshops en schrijft voor tuin-tijdschriften. Madelon schreef de bestsellers ‘Een kleine eetbare tuin met vaste planten’ en ‘Voedselbos’.
Het is nodig om terug te kijken. Ook de geschiedenis van 2019 moet je meenemen bij zo’n herdenking. We wisten al van de klimaatverandering en smeltende poolkappen. Maar we zeiden, in Nederland hebben we daar niet zo’n last van.
Het was enorm alarmistisch allemaal. Er kwam heel veel ellende op ons af. Maar er gebeurde niet zoveel. We lachten er een beetje om. Er kwam cabaret over en politieke groeperingen die twijfelden aan de noodzaak. Veel mensen die zeiden we wachten nog even af.
Farid Tabarki |
trendwatcher en oprichter van Studio Zeitgeist.
Jaco Rodenburg | Ik ben al 25 jaar boer in Lelystad. Mijn vader was de eerste bewoner op deze plek na de drooglegging van de polder. Het is heel goed dat de lijnen korter worden tussen boer en burger.
Nou, wij boeren deden wel veel. De boeren werden op de klimaatcrisis afgerekend. Er werd al snel geconcludeerd dat de problemen kwamen door insecticiden. Dus we gingen als biologische boeren zelf wieden. Maar dat konden we natuurlijk niet allemaal zelf, dus kwamen er Polen om ons te helpen. Wij moesten gewoon vooruit. Goede producten leveren, naar een circulaire economie. Wij moesten door! Onafhankelijk worden van de chemische industrie. Wij waren positief!
Er kwam heel weinig vanuit de overheid en de media. Je moest zelf veel doen. En we hadden het al zo druk. Met werken, social media, netflix etc. Biologische boeren vormden eigenlijk de voorhoede. Best raar hoe de overheid en de media daar toen mee omgingen.
Farid Tabarki |
trendwatcher en founder van Bureau Zeitgeist. Doet onderzoek naar de transformatie van een industriële samenleving naar een vloeibare samenleving.
Mensen moesten zelf wel van alles. Alle huizen werden met gas gestookt. Zo kookten mensen. Dat mocht ineens niet meer. Ze moesten zonnepanelen op het dak. Er moest meer hei komen door bomen te kappen. Allemaal oplossingen voor een probleem dat toch een soort ver-van-mijn-bed-show leek. Mensen zeiden: Het kost mij allemaal geld en waarom? Je moest het allemaal een beetje zelf oplossen.
De keuze was aan het individu. Het systeem hielp niet mee. Iedereen had bijvoorbeeld een ding waar je mee kon bellen. Kijk hier heb ik er eentje weten te vinden…
We wisten wel dat er iets mis was met die mobiele telefoons (zo noemden we ze toen). Dat er grondstoffen in zaten die niet goed waren. Dat er iets met slavernij of kinderarbeid was. Maar dat dat voor deze specifieke mobiel gold, dat wisten we niet. Er werd gezegd: Jij moet maar tegen die fabrikant zeggen – ik wil dit niet -, dan volgen ze vanzelf.
We stierven massaal uit
Enkelen van ons overleefden de ramp
2069
Mensen dachten in 2019 dat het normaal was om als vader van een pasgeboren kind na twee dagen weer te gaan werken. Misschien was dat achteraf wel het keerpunt…
Moeders en vaders kunnen nu in 2069 een jaar lang met hun kinderen zijn om het kind intensief verbonden te laten zijn met de wereld om zich heen.
Ik wordt er bijna emotioneel van, als ik terugdenk aan hoeveel ellende er toen was. Maar je denkt ook: het was hun eigen schuld. Maar dat is misschien ook weer te hard.
Die mensen waren hetzelfde als wij. Ze hielden net zoveel van de aarde als wij. Ze hielden zoveel van de aarde dat ze naar de andere kant van de wereld vlogen om te zien hoe mooi het daar was. Ze moesten worden wakker geschud, ontdekken hoe de wereld anders in te richten. Dat was ervoor nodig. Om te ontdekken hoe creatief we zijn en hoe we voor elkaar klaar kunnen staan.
Voor de Totale Reset dachten mensen: Dit is van mij! Mijn hoofd explodeert bijna als ik daarover nadenk. Alles is nu van iedereen.
Het was heel bijzonder hoe je daarna alles moest resetten. Onze actieradius werd heel klein, oplossingen werden na de totale paniek weer gevonden in de lokale gemeenschap. Door democratie kwamen we niet tot grote acties of stappen. De grote tragedie konden we niet voorkomen. Door de besluitvormingsprocessen van 2019, waren we te langzaam om ferme besluiten te nemen. Mensen konden helemaal niet vooruitkijken. We konden het totaal niet voorzien. Er was gelukkig een jonge generatie die een stem begon te krijgen. Die wilden een alternatief systeem. Die zaadjes waren wel heel belangrijk! Van daar uit groeide een nieuw systeem, een nieuw stelsel.
Mensen zagen in dat bezit een illusie is. En we zijn massaal bossen gaan plannen. Bijna de helft van het eten werd weggegooid. Nu nemen we alleen datgene wat we nodig hebben en niet meer.
Er werd vanalles gemaakt zonder olie, maar velen wisten dat niet. Groene woestijn was daarvoor zo onbekend. Na de Totale Reset leerden we pas dat we grassen konden gebruiken om wegen te maken. Kun je je gewoon niet voorstellen dat ze dat niet wisten.
Nou ze wisten het wel, maar ze werden tegengewerkt. Toen de wereld eenmaal besloot dat hennep legaal was, begon de hennep revolutie. We maakten auto’s en vliegtuigen van hennep en het werd als brandstof gebruikt net als Henry Ford ooit bedoeld had. In 1941 al…
Na de zondvloed zijn wij de enige overlevenden. Nederland bestaat in ieder geval niet meer. De Nederlanders gingen als eerste ten onder. Ze moesten vluchten en leven nu in een diaspora. Ze hebben oplossingen naar de gastlanden gebracht: om het op een andere manier op te lossen. Met windenergie en biodiesel, dat bleek de oplossing voor alles.
Het gebrek aan energie zagen mensen eerst als een probleem. Maar veel energie ging ook verloren door het reguleren van het klimaat en de natuur. Door het loslaten van de controle bleek dat mensen helemaal niet zoveel energie nodig hadden en dat ze zonder die controle eigenlijk allemaal veel gelukkiger waren.
Na de schrik begonnen de overlevenden de opbouw in hun eigen directe omgeving en bij zichzelf. Dat is het enige waar je invloed op hebt snap je? Ze gingen basaal leven en genoegen nemen met wat ze echt nodig hadden. Zo ging de Totale Reset langzaam in werking.
De wetenschap werd praktisch. Sommigen gingen eiwitten van andere planeten halen, anderen hebben overal op aarde volkstuinen aangelegd.
Zelfs na de zondvloed was de wereld overbevolkt dus een deel van de overgebleven mensheid moest naar Mars en Venus en andere planeten om daar met boeren een nieuw leven op te bouwen. Moeder Aarde kreeg rust van de mens.
Nu in 2069 weten we dat we zonder elkaar niet kunnen overleven. We zorgen voor elkaar. We eten lekker en gezond. We zijn gezond. We delen wat we hebben. We zijn gelukkig. We leven interplanetair. We communiceren universeel.
Onze wereld wordt geregeerd door vrouwen.
We zijn teruggekeerd naar onze natuur. We hebben nieuwe verbindingen gemaakt. Verbindingen tussen mensen, planten en dieren.
We hebben een grote stap voorwaarts gemaakt.